Cieślak_studio

Nie wiem co się ostatnio ze mną dzieje, ale bloga unikam wielkim łukiem. Ile razy słyszałam od blogerek, że nie mają czasu na wychodzenie na sesje, pisanie postów, ale mi samo zebranie się do obróbki zdjęć sprawia ostatnio trudność. W szkole ciągle naciskają na naukę, ponieważ w tym roku zostałam tą szczęściarą i piszę egzamin trzecioklasisty. Kto mi zazdrości? Chyba nikt by nie podniósł ręki. Dodatkowych karteczek mam w swojej teczce tyle, że już prawie nie mogę jej domknąć, a stos repetytoriów leży na moim biurku i czeka aż wezmę ołówek i zacznę coś w nich rozwiązywać. Dodatkowe oceny trafiają się za projekty z których rzekomo mamy się czegoś nauczyć, ale wydaje mi się, że połowa moich rówieśników działa teraz jak maszyny. Nie wiem jak przeżyje najbliższe dwa tygodnie, ale myślę że czas będzie leciał nieubłaganie szybko, tak jak to naturalnie przechodzi w codzienności. Myślę, że dorastamy coraz szybciej, zwracamy uwagę na dojrzalsze rzeczy, a nasze myśli kierują się na inne tory. Bardzo czekam na sezon gdy już nie będę musiała do 22 siedzieć nad książkami, ale za to będę mogła ubrać trampki z bluzą i wyjść ze znajomymi na miasto obżerając się lodami lub pojechać rowerem poza miasto. Tak, zdecydowanie to moje życie, ale nie ponarzekam czasami na większą dawkę nauki, byle by nauczyciele starali się Nas zrozumieć w jakiej sytuacji jesteśmy. A tak przy okazji, ktoś może mi racjonalnie wyjaśnić, po co to całe zamieszanie z tymi egzaminami? :) Wczoraj zdarzyło się, że wyjątkowo zrobiłam live'a na instagramie, przypadkowo, bo miałam nockę z przyjaciółką i powiem Wam, że zabawa dosyć mi się spodobała, więc jeżeli chcecie być na bieżąco to zapraszam na mojego #instagrama. Nie będę Was zanudzać moim monologiem na temat szkoły i nowo odkrytych doświadczeń, bo bardzo chciałabym wrócić do moich normalnych, motywujących postów.

Ile razy stając przed lustrem, myślałaś sobie 'co to w ogóle ma być'. Mamy ciężkie charaktery, które nie potrafią przyjąć krytyki, ale gdy ją usłyszymy możemy zamknąć się w pokoju i popaść w depresję. Ile razy było tak, że chcieliśmy coś zmienić w swoim życiu, ale skończyło się na zwykłych chęciach? Nienawidzimy naszego ciała, wzrostu, wyglądu, stylu. Nie każdą rzecz da się zmienić, ale każdą da się udoskonalić. Dużo osób spotkało się ze sprzeciwem ze strony rówieśników, nie mogąc potem poukładać sobie normalnie życia. Ale co tak naprawdę myślimy o naszym życiu i osobie jaką jesteśmy z zewnątrz? Jak wiele słyszeliśmy o tym że liczy się wnętrze, ale nie dopuszczaliśmy tej myśli do siebie? Szerze? Myślałam, że w większości przypadków takie problemy mają dziewczyny, bo to one zwracają o wiele większą uwagę na swój wygląd, aczkolwiek to nie prawda. Z takimi problemami zmagają się osoby obu płci i jest to temat na czasie. Warto ustalić sobie priorytety w życiu i być przekonanym że mamy na tyle siły i możliwości że uda nam się je zrealizować.
Są dni kiedy uważamy że jesteśmy do niczego, ponieważ utknęło nam coś głęboko w głowie, ale tak naprawdę te myśli nie są w naszym sercu. Są też dni(i jest ich o wiele więcej) kiedy mamy powody aby być szczęśliwym i za co podziękować samemu sobie. Kiedyś myślałam, że takich rzeczy nie da się po prostu rozwiązać, że to jest częścią mojego życia, a ludzie są jacy są, ale po czasie zrozumiałam że mimo wszystko, większość rzeczy w naszym życiu możemy zmienić. Chodzi tutaj o aktywne szukanie rozwiązania, ale także patrzenie pozytywne w przyszłość. Bo zamiast ciągle narzekać czego nie mamy, lub czego mamy doświadczmy czegoś wyjątkowego, odetnijmy się od toksycznych ludzi, którzy wyciągają z nas wszystko co najlepsze dla własnych korzyści, zróbmy coś co nas uszczęśliwia i co najważniejsze-bądźmy inspiracją i motywacją sami dla siebie. Pokażmy światu, że to my nim rządzimy i nie pozwólmy, aby negatywne emocje i ludzie miały tak ogromny wpływ na nasze decyzje w życiu. Stańmy w końcu przed lustrem i powiedzmy sobie szczerze: wow, wyglądasz świetnie! Tyle ci się udało osiągnąć! Życzę Wam tego, abyście mogli już teraz to zrobić, a jeżeli macie sprawy w swoim życiu które musicie rozwiązać i je poukładać, to zróbcie to już teraz.

Zastanawialiście się kiedyś czy ciekawość jest dobrą cechą? Albo może wadą w osobowości człowieka? Myślę, że ciekawość ma dwie strony i każda osoba ma coś w zanadrzu. Lepszą stroną ciekawośći jest to, że poprzez nią możemy dowiedzieć się co ktoś myśli, czuje, uważa, co robił, co będzie robić, albo jakie ma problemy. Są ludzie, którzy ukrywają bardzo wiele w sobie, nie chcą nic nikomu mówić i często jest tak, że po prostu ludzie sie nie interesują. A rozchodzi się tu o zwykły przejaw miłego zainteresowania drugim człowiekiem. Jest jednak druga ciemniejsza strona zainteresowania. Rozchodzi się o to, że gdy ktoś zas wypytuje wielu rzeczy, nie robi tego z własnej inicjatywy tylko z chęcią wydobycia od nas informacji dla swoich korzyści. Trafiamy na wielu ludzi i dobrych i złych. To od nas zależy które osoby wpuścimy do naszego życia, ale czasami nie mamy na to wyboru i pojawią się ludzie, którzy za wszelką cenę chcą nas zniszczyć, pokazując nam twarz przyjacielską oraz szczerą do bólu. A to działa na nas w ten sposób, że potrafimy oddać to zaufanie do granic wytrzymałości. Nasze sumienie podpowiada nam, że to jest dobre. Myślę, że na to bardzo powinniśmy uważać, ale nie chodzi o to żeby wszystkich sprawdzać od góry do dołu(chociaż i czasami to jest dobre:)
Postanowiłam wplec trochę morału do tego posta, ponieważ nie chciałam go tak dodawać na sucho. Zaczął się weekend, co oznacza kolejne sprawy do załatwienia, zero odpoczynku i nauki po... hm, bardzpo dużo.Jutro wybieram się do szkoły, ponieważ są rozgrywane mecze z piłki siatkowej i będę robiła zdjęcia, które potem zostaną wywołane. Myślę, że fajne doświadczenie. Jeżeli chodzi o szkołę, to z materiałem się wyrabiamy na spokojnie, ale zaczynają się powtórki do egzaminu i to mnie coraz bardziej stresuje. Nie wiem jak mi pójdzie, ale na razie nie chciałabym zawracać sobie tym głowy, bo to bez sensu. Bardzo bym was prosiła,żebyście dawali mi pomysły na posty w komentarzu. Miłego weekendu!:)
pozdrawiam Filipa z Kalisza!

Jako osoba pełna energii i siły by zdobywać nowe osiągnięcia, poznawać nowych ludzi i zwiedzać nowe miejsca stwierdziłam że fajnie byłoby porobić w ten weekend coś innego niż zawsze(chociaż takie weekendy są bardzo często). Pojechałam do rodzinny oddalonej o 60 km i spędziłam bardzo miło weekend. Wraz z moją kuzynką z którą odwala nam przez ostatnie kilka miesięcy.W piątek pojechałyśmy do galerii, zrobiłyśmy małe zakupy a w przerwie najadłyśmy się 7-mioma chessburgerami z McDonalda. Jakby ktoś się zastanawiał, oczywiście dietę nadal trzymamy(haha).

Siedząc na kanapie z nogami wyłożonymi na fotel, który stoi obok telewizora przeglądałam jeden z najpopularniejszych portali społecznościowych czyli facebooka. Szczerze mówiąc rzadko siedzę na tablicy i w nieskończoność przewijam palcem który ukazuje nowe posty dodawane przez społeczeństwo, jednak tym razem nie pożałowałam. Natrafiłam na filmik zatytułowany 'lekcja życia'. Na internecie znajdziecie masę takich filmików ukazujących mądre ale też bezsennsowne tematy, które nie mają nic większego,związanego z życiem. Oglądałam z wielkim zaciekawieniem a odniesieniem tego filmiku był CZAS. Rzecz na którą 99% społeczeństwa narzeka. Wszystkim go zawsze brakuje. Gdy jesteśmy zabiegani, gdy siedzimy w domu, gdy nie siedzimy w domu- nigdy nie go nie mamy i zawsze znajdziemy pretekst, żeby odmówić spotkanie bo przecież nie mamy czasu. Paradoksem życia jest to że nawet gdy siedzimy na kanapie i nic nie robimy to i tak tego czasu nie mamy. Ale zastanówmy się nad jedną kwestią, komu oddajemy ten czas? Piłeczki to nasza rodzina oraz najbliżsi przyjaciele. Piasek to nasz praca, hobby. Kamyki to mniej ważne rzeczy jak piwo z kolegami, wyjście na zakupy itp. A oranżada to najmniej ważne rzeczy, te ostatnio planowe. Gdy włożymy do słoika najpierw piłeczki i piasek, wszystko potem idealnie się zmieści razem z kamykami oraz oranżadą. Ale gdy najpierw włożymy kamyczki, piasek i oranżadę to piłeczki (nasza rodzina oraz przyjaciele) już się nie zmieszczą do słoika. Problem tkwi w Nas. My nie potrafimy rozgraniczyć niektórych rzeczy, odmówić szefowi zostania po godzinach, odmówić koleżankom zakupów mimo że mamy jeszcze tysiąc innych rzeczy do zrobienia w domu na przykład pomóc rodzicom. Musimy się zastanowić co jest naszym priorytetem w życiu i nie obwiniać własnego życia za to że nie mamy na nic czasu. Bo nie mamy czasu na najważniejsze rzeczy w naszym życiu a powinny one u Nas stać na pierwszym miejscu.
(przykład zaczęrpnięty z filmiku)